U kabineta ministra bez portfelja dr. Sulejmana Ugljanina se uočljivo primjećuju zastave Srbije u vrijemenima Karađorđa Petrovića, Draže Mihajlovića i Josipa Broza Tita.
Žalosno je što su te zastave simboli pod kojima je stradao muslimanski-bošnjački narod na ovim prostorima.
Pod zastavom Karađorđa je ubijeno na hiljade i protjerano stotinak hiljada muslimana sa prostora današnje centralne Srbije, dok je porušeno na stotine džamija u Biogradu, Užicu, Nišu, Šapcu, Valjevu, Smederevu, Pirotu, Leskovcu, Vranju, Karanovcu – današnjem Kraljevu i širom tadašnje Srbije.
Pod zastavom Draže Mihajlovića, dvoglavim orlom sa krstom i 4S, je ubijeno i protjerano na hiljade muslimana tokom balkanskih ratova, činjena je velika tortura nad muslimanima-Bošnjacima tokom perioda Kraljevine Jugoslavije, zatim je do milion muslimana-Bošnjaka ubijeno pod četničkim nožem za vrijeme drugog svjetskog rata. U Sandžaku su iz tog perioda najpoznatija Pokrštavanja i Limski genocid.
Pod zastavom Tita je ubijan i raseljavan muslimanski-bošnjački narod, a naročito u početku vladavine Titove Jugoslavije. Simbol genocida iz tog vremena je strijaljanje na Hadžetu.
I na kraju je ponovno pod Držinom zastavom, dvoglavnim orlom, nastavljeno ubijanje Bošnjaka tokom proteklih 90-ih godina pod vođstvom Slobodana Miloševića. U zapadnom Sandžaku je kroz etnička čiščenja i zločine nastavljeno ono što je započeto ulaskom Srbije u Sandžak. Najpoznatiji zločini su Sjeverin, Štrpci, Kukuroviće i Bukovica.
Kada će i da li će bošnjački politički predstavnici pokrenuti konkretne korake ili kampanju radi promjene državnim, antibošnjačkih, simbola Srbije, ostaje da vidimo.
