Ogromni okean koji se nalazi ispod ledene kore Jupiterovog satelita Evropa izbija na površinu na nekim mjestima, objavili su američki naučnici.
Oni su na zamrznutoj površini Evrope otkrili hemikalije, koje mogu da podstiču samo od podzemnog okeana tečne vode, i ukazali da voda vjerovatno izbija na površinu, u okolinu koja možda može da podrži nama poznat život, prenio je portal “Spejs”.
“Sada imamo dokaz da Evropin okean nije izolovan, da on i površina pričaju jedno sa drugim i razmenuju hemikalije. To znači da u okean možda ulazi energija, koja je važna u smislu mogućnosti za život na tom mjestu. To takođe znači da, ukoliko želite da znate šta je u okeanu – možete prosto da odete na površinu i malo zagrebete”, naveo je u saopštenju vođa studije Majk Braun, iz Kalteka u Pasadeni, Kalifornija.
Zbog blizine Jupitera i plimnih sila jedna hemisfera Evrope uvijek vodi u orbiti, dok druga prati. Upravo su na toj pratećoj strani Braun i koautor studije Kevin Hend, iz Laboratorije za mlazni pogon u Pasadeni, detektovali uz pomoć teleskopa Kek II (Keck) na Havajima misteriozni signal, kakav dosad nije registrovan nijednim instrumentom.
“Sada imamo najbolji na svijetu spektar onoga tamo. Niko nije znao da postoje ti mali upadi u spektru jer niko nije mogao dovoljno da zumira”, naveo je Braun.
On i Hend su zaključili da je spektroskopski signal uzrokuje magnezijum sulfat, ili epsom so.
“Magnezijuma ne bi trebalo da bude na površini Evrope, osim ako ne dolazi iz okeana. To znači da voda izbija na površinu, a stvari sa površine, naravno, upadaju u okean”, istakao je Braun.
Naučnici, međutim, ne smatraju da je Evropin okean, za koji se procjenjuje da je dubok oko 100, a debljine sedam do 10 kilometara, bogat magnezijum sulfatom, zato što signal koji ukazuje na ovo hemijsko jedinjenje dolazi samo sa prateće strane satelita, koja je zapljusnuta sumporom koji izbacuju vulkani nevjerovatnog Jupiterovog mjeseca Io, svijeta stalnih erupcija hiljada tona sumpora i njegovih jedinjenja.
Da magnezijum sulfat u mjehurićima izbija na površinu direktno iz okeana, takav signal vidio bi se i na vodećoj strani, smatraju istraživači. Oni kažu da Evropin okean može da bude ili bogat sulfatom, ili hlorom. Ukoliko je u pitanju sulfat, izvor magnezijuma u okeanu je vjerovatno magnezijum hlorid, kojeg na površini razloži radijacija, a nakon izlaganja sumporu sa Ioa, na pratećoj strani Evrope nastaje magnezijum sulfat.
Okean vjerovatno sadrži i druge hloridne soli, na primjer natrijum hlorid (kuhinjska so) i kalijum hlorid, dodali su naučnici.
Njihov prijašnji rad pokazao je da su u tankoj Evropinoj atmosferi prisutni atomi natrijuma i kalijuma, podsjetio je “Spejs”.
Istraživači smatraju da bi sastav Evropinog okeana mogao da bude sličan morima na Zemlji.
“Kada bi mogli da plivate u Evropinom okeanu, i kada bi ga okusili, njegov ukus bi bio veoma sličan staroj, dobroj soli”, naveo je Braun.
Ako su naučnici u pravu, Evropa, jedan od četiri najveća Jupiterova satelita, postala bi još zanimljivija u potrazi za životom van naše planete.
“Ako smo nešto naučili o životu na Zemlji, to je da gdje ima tečne vode, tamo je život. Naš okean je slan, pa je možda i Evropin dobro mjesto za život”, dodali su naučnici.
Njihova studija biće objavljena u “Astronomskom žurnalu”.
