Beskućnicima u Orlandu su dali komad kartona i marker i zamolili ih da otkriju nešto o sebi.
Potresne riječi koje otkrivaju ugašene snove, ali i teška priznana poput “imam drugi stadijum raka pluća”, ili “odrekla sam se djece da bih ih spasila života na ulici” pamte se dugo nakon što odgledate video.
“Govorim četiri jezika”, “nekada sam bila životni trener, vjerovali ili ne”, “nekada sam pravio robote”, “imam epileptične napade 10 godina i još uvijek se borim”, “jednom sam dobio stipendiju da bih igrao bejzbol”, “beskućnica sam a imam posao”, “oporavljam se od operacije srca”, “rođen sam gluh”, “trenirala sam umjetničko klizanje”, “bavila sam se manekenstvom”, “imam Hantingtonovu bolest ali ne dozvoljavam da me to sputa”, “bio sam član poznatog ragbi tima”, “moj sin i ja smo pobjegli od nasilja u porodici”, “diplomirao sam biologiju.
A jedan je optimističan “sve sam izgubio – krećem ispočetka!”.
