Legenda sevdaha Safet Isović bi, da je poživio, osmog januara 2017. godine napunio 81 godinu.
Rođen je 1936. godine u Bileći a tokom Drugog svjetskog rata napustio je rodnu Bileću kao izbjeglica sa svojim roditeljima. Od tada je bio nastanjen u Banjoj Luci gdje je pohađao osnovnu školu.
Nakon završetka rata vratio se u Bileću gdje je upisao i maturirao gimnaziju, a potom upisao višu gimnaziju u Trebinju. Nakon šestog razreda preseljava u Slavonski Brod gdje je nastavio školovanje u gimnaziji “Zlatko Šnajder”. Bio je među najboljim đacima i završio veliku maturu 1955. godine. Iste godine je preselio u Sarajevo i počeo studirati na Pravnom fakultetu. U Sarajevu je, nakon doseljenja, proveo ostatak života.
U društvu svojih prijatelja je često pjevao stare sevdalinke koje nikad nije snimio. Jedna od njih je “Na Ophodži prema Bakijama”, a volio je pjevati i vranjanski sevdah. Isović je dobitnik brojnih nagrada, među kojima su Zlatni mikrofon, Estradna nagrada BiH, Estradna nagrada bivše Jugoslavije, kao i 35 zlatnih i srebrenih ploča.
Zahvaljujući Safetu, mnoge sevdalinke su ostale zabilježene za sva vremena kroz njegove audio i videosnimke. Pjevao je aktivno više od pola vijeka, a uprkos godinama, nije ga izdavao njegov kristalni glas.
Preminuo je 2. septembra 2007. godine, a dženaza je obavljena 4. septembra u haremu Alipašine džamije u Sarajevu.
No, i danas, deset godina od njegove smrti, Isović nije dobio svoju ulicu u Sarajevu. A, ako je iko, onda je on to svojim likom i djelom zaslužio. Nažalost, i danas se češće pominje u susjednim nam državama nego u svojoj koju je proslavio širom svijeta.
A ko to opstruira da se jedna sarajevska ulica nazove po njemu, mnogi se pitaju jer sramota je, slažu se mnogi, da takav jedan umjetnik nema ulicu u gradu u kojem je bivstvovao do svog posljednjeg udaha.
