Lupala sam na vrata da bi on mogao da uđe u učionicu i nastavi da ubija moje drugove, priča svoje dramatično iskustvo djevojka koju je nepoznati napadač na školu u jednom trenutku naterao da mu omogući pristup ostalim učenicima koji su se zatvorili u učionicu u paničnom bjegu od njegovog krvavog pira.
Iako je sve djelovalo kao bizarno unapred smišljeno masovno ubistvo ili nekakvo uvrnuto žrtvovanje u okviru sekte, zapravo je bila 20-minutna osmišljena vježba, 13. po redu u okrugu Linkoln u poslijednjih godinu dana.
Prilično česti oružani napadi u američkim srednjim školama poslijednjih godina natjerali su pojedine savezne države poput Misurija, Ilinoisa i Arkanzasa da kao zakonsku obavezu uvedu vježbe učenike koje treba da ih pripreme za eventualne dramatične situacije. Jedna od takvih vježbi izvedena je u srednjoj školi “Bjukenan” u Troju u Misuriju i ostavila je đake okrvavljenih lica.
U vežbi ili bolje reći režiranoj predstavi uz pucanje i plakanje učestvovalo je 69 đaka, mahom onih koji pohađaju dramsku sekciju u školi. Svi su inače tog dana dobili slobodno čim se “napad” okončao.
Prije toga su naravno morali da skinu šminku – rane od metaka prilično realistično predstavljene, sa krvlju koja se sliva sa čela, vratova i grudi. Vježba je počela obaveštenjem đacima šta treba da očekuju.
“Vidjet ćete “loše momke” naoružane automatskim puškama kako ispaljuju ćorke tokom školskog odmora. Po podu će biti razbacane cijevi od PVC-a koje će simulirati neonke”, glasilo je obavještenje.
Kristal Lenham, učenica prve godine bebećeg lica i duge smeđe kose imala je tu “čast” da bude jedna od talaca napadača i bila je oduševljena time.
“Stvarno želim da me upucaju. Da li je to čudno?”, pita Lenhamova.
U amfiteatru u podrumu škole 69 učenika čekalo je da umre.
“Kada vas upucaju, sklopite prste i držite ih stisnute. Kada “loši momci” ili policija naiđu, gaziće svuda i ko će da vam se izvinjava ako vas nagazi”, kaže đacima Robert Bouen, školski policajac.
Kira Lovles (17), koja je već učestvovala u osam ovakvih vježbi, kaže da joj sve isprva djelovalo kao zabava.
“Sada baš i ne bih rekla da je zabavno, zastrašujuće je. Ali je i dobro iskustvo”, objašnjava Lovles.
